Over mij

Marije Akkerman

Ik was een grote steun voor mijn ouders

Ik ben opgegroeid in een klein dorpje Tolkamer. Als ik aan mijn vader denk dan denk ik aan klussen. Na zijn werk sliep hij een half uurtje op de bank en dan ging hij de kelder in om te klussen. Hij bouwde meerdere zeilboten en nog steeds altijd voor me klaar. Mijn vader en ik waren een bondje.   Als ik aan mijn moeder denk, dan denk ik aan een keurig opgeruimd huis, veel energie, een goed humeur en haar tomeloze inzet om alles uit mijn jongste verstandelijk gehandicapte broer te halen. Hij gaat goed op vastgestelde routines en voorspelbaarheid.

Mijn ouders hebben hun best gedaan en alles gegeven wat zij konden. Ik ben ze daar tot op de dag van vandaag dankbaar voor. Maar met een gehandicapt kind in je gezin valt het niet mee om tijd en ruimte te maken om je af te stemmen op de behoeftes van al je kinderen. Daar waar rust, reinheid en regelmaat voor mijn moeder en jongste broer perfect waren, dreef het mijn middelste broer tot waanzin. Hij moest dagelijks op zijn trompet oefenen (terwijl hij liever drumde, maar de muziekschool had gezegd dat het beter was om eerst een blaasinstrument te leren) en extra huiswerk maken omdat hij niet goed kon lezen. Dit leverde een dagelijkse strijd op tussen hem en mijn moeder. Bij het avondeten ging mijn vader opnieuw de strijd met hem aan. Vreselijk vond ik dit, ik ben een mens van harmonie en vluchtte vanaf mijn puberteit het huis uit. Ik sprak alle dagen met mijn vriendje af, deed twee keer per week aan turnen, ging een avond naar de muziekvereniging en had nog klarinet en saxofoon les. Kortom, ik was hartstikke druk met leuke dingen doen en had niet veel tijd om te voelen.

Mijn ouders waren niet in staat om ten diepste te verbinden met mijn middelste broer en zijn behoeftes te erkennen. Zolang je je aan de regels houdt, kon er bij ons heel veel! Voor mij was dat heel helder. Ik haalde goede cijfers en zocht altijd naar mogelijkheden binnen de kaders van mijn ouders en paste mij daarop aan. Pas veel later realiseerde ik me hoe ontzettend eenzaam mijn middelste broer moet zijn geweest en ik kan er nog steeds een brok van in mijn keel krijgen.

Toen ik op mezelf woonde, kinderen kreeg en er minder afleiding was, merkte ik dat ik me eigenlijk heel vaak ‘eenzaam’ voelde. Ik kon er de vinger niet op leggen, maar in mijn relaties met mannen kwam dit gevoel sterk naar boven. Alsof ik de verbinding telkens bevestigd moest krijgen, zodra ik hem even niet voelde, begon ik te twijfelen aan de relatie en voelde ik me ontzettend eenzaam.

Na mijn scheiding kwam ik dit gevoel weer tegen en toen was ik er helemaal klaar mee. Ik ben me gaan verdiepen in wat dit vervelende, alles overheersende gevoel nu had veroorzaakt. Ik was totaal niet in verbinding met mijn eigen behoeftes & gevoelens. Dit kwam natuurlijk uit mijn jeugd, verdriet en boosheid waren emoties waar ik totaal niet mee om kon gaan. Na een intensief proces van tien jaar zelfonderzoek kan ik nu oprecht zeggen, ik ben gelukkig en voel me geheeld. Ik voel mij vrouwelijk en vervuld.

Als ik lach, dan lach ik vanuit mijn hart. Als ik muziek maak, dan doe ik dat omdat ik er zin in heb. Als ik met vriendinnen afspreek dan geniet ik en kan ik nog dagen teren op dat ene mooie gesprek. Dat komt omdat ik mij ten diepste verbonden heb met mijzelf. Met mijn eigen gevoelens en mijn eigen waarheid! 

Of je mij nu een oude ziel, een nieuwetijdskind, eigenwijs of lichtwerker noemt. Het maakt mij niet zo uit, ik ben wie ik ben, Marije Akkerman.

Zodra je je hart opent voor jezelf ga je stralen!

Een paar inzichten deel ik graag met jou … 

  • Ik was een drie-eenheid met mijn ouders en had een bondje met mijn vader. Dit was een overlevingsstrategie, ongezond voor ons allemaal en niet oké.
  • Presteren was voor mij een perfecte manier om aandacht te krijgen en gezien te worden, ik deed het niet voor mezelf maar om mijn ouders trots te maken.
  • Geen Nee kunnen of mogen zeggen, is grenzeloos en heel ongezond. Nee zeggen tegen de ander is een Ja voor jezelf, je hebt recht op je eigen ruimte, jij bent zelf verantwoordelijk voor je eigen ruimte.
  • Je hart openen voor jezelf, ik kan met geen pen beschrijven hoe fijn dit is.
  • Ruzie maken is ook een manier om verbinding te zoeken. Als je niet gezien of gehoord wordt, ga je steeds harder roepen, dat wordt schreeuwen en zo word je uiteindelijk toch gehoord en gezien.
  • Ouders zijn mensen, net als jij en ik, ….
  • Ik voel de behoeftes van anderen heel goed aan, maar voor mijn eigen behoeftes had ik helemaal geen ruimte.

Je hart open en gelukkig zijn!

Ik wil dat iedere vrouw voelt dat ze van onschatbare waarde is, mooi, lief en goed zoals ze is. Om wat voor een reden dan ook kan je dit nooit gevoeld hebben of het gevoel helemaal kwijtgeraakt zijn. Ik vind het zo mooi als er een vrouw tegenover mij staat die zichzelf gelukkig voelt. Je ziet dan zo’n mooie glimlach, een zachte uitdrukking en een enorme kracht. De power van een stralende vrouw is magisch. Daar doe ik het voor. 

Ik ben een krachtige en spirituele vrouw die helemaal gaat voor jou! Als we samenwerken dan combineer ik de kennis uit mijn gedegen reguliere opleidingen met mijn kennis uit het universum. Ik ben helderziend, helderwetend, helderhorend en heldervoelend en doe al meer dan 20 jaar aan Vipassana meditatie om tot diepgaande inzichten te komen. Ik zie jou, voel jou aan en ga samen met jou op reis om je helemaal in contact te brengen met wie jij bent en wat jij nodig hebt. Hierin neem ik je eerst mee aan de hand en zodra het kan, laat ik je los en ga je het zelf doen. Ik geloof dat iedereen zichzelf kan en moet gelukkig maken!

Ik ben wie ik ben door wat we samen hebben meegemaakt!

  • Ik eer mijn ouders die alles gegeven hebben om mij te laten zijn wie ik ben.
  • Ik dank mijn beide broers voor alles wat zij gegeven hebben en ik hoop dat we nog heel lang van elkaar mogen genieten.
  • Ik dank de vader van mijn kinderen, met wie ik mooie jaren heb gedeeld en door wie ik moeder ben geworden van de mooiste kinderen op deze aardkloot.
  • Ik dank mijn twee lieve kinderen die hun bonusvader liefdevol hebben opgenomen in hun hart, maar ook een gehandicapte zus hebben omarmd in ons gezin. Wat een kanjers zijn het, ik hou zielsveel van jullie!
  • Ik dank mijn twee prachtige bonusdochters, die mijn hart hebben gestolen, die geduldig waren met een klein bonuszusje en -broertje en mij waarderen alsof ik hun moeder ben. Wat zijn jullie een prachtmeiden. Ik hou zielsveel van jullie!
  • Ik hou zielsveel van mijn lieve man die altijd achter, voor en naast me staat. Je bent mijn rots in de branding, maar bovenal m’n beste maatje met wie ik ons prachtige gezin run.

Dank jullie wel dat ik nog iedere dag van jullie mag leren.

Marije 

Heb je een vraag?

Stel die gerust hier.